Esther Dorhout Mees raakt publiek tot op het bot

Als createur heb je maar één doel: je publiek raken. Welke emotie er vervolgens tot stand wordt gebracht – het zij verwondering, afkeer, blijdschap, irritatie, of geluk – is daarbij om het even. Je hebt je taak volbracht op het moment dat er iets gebeurt bij de aanschouwer. Dit geldt voor een fotograaf, een schrijver, een filmmaker, een schilder of een ontwerper. Zo ook voor Esther Dorhout Mees, die op deze laatste avond van Mercedes-Benz Fashion Week Amsterdam haar publiek tot op het bot wist te ontroeren.

Als schrijver weet je soms nog helemaal niet waar je stuk over zal gaan. Toen ik plaatsnam op de tribune en de show begon, had ik nog geen idee wat er met mij zou gebeuren in het daaropvolgende kwartier. Mijn initiële schok rondom het formaat van de taille van het eerste meisje op de catwalk kwam ik gelukkig snel te boven om me vervolgens volledig te kunnen overgeven aan de muziek, de entourage, en met name de emotie.

De fluwelen cape, de zijden korsetten, de zachte, ronde schouderstukken, het complete spel van vormen, de driedimensionale strikken die de avondjurken en broekpakken sierden, werden in hun pracht versterkt door een live uitvoering van Tsjaikovski’s Zwanenmeer. Mijn notities werden met de minuut onbelangrijker, terwijl ik steeds meer meegevoerd werd met de show. Wat de precieze aanleiding was om vol te schieten, weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik mij op dat moment realiseerde dat Esther Dorhout Mees haar doel bij mij had bereikt: ik werd geraakt. Meer kan ik als creatieveling niet wensen

– Michelle Coops –

Foto’s: RvHfoto

Esther Dorhout Mees showde vandaag tijdens Amsterdam Fashion Week haar negende collectie onder de naam Dorhout Mees. Inspiratie voor deze Fall Winter 2016 collectie met als titel “STAGES” haalde ze uit vervallen theaters.

‘ This moment, contains all moments. ‘ – CS Lewis

Verval, fluweel, gebroken beton, handgemaakte schoenen geïnspireerd op satijnen spietsen, contrasten in vorm en materiaal, de collectie weerspiegelt een combinatie van uitersten.

Esther Dorhout Mees raakte gefascineerd door plekken waar fluweelrode gordijnen ooit avond aan avond toegang gaven tot de meest uiteenlopende voorstellingen, in prachtige kostuums en met indrukwekkende decors, en die nu verworden zijn tot ruimtes van stilte en vergetelheid. Theaters waar als een verre echo het applaus weerklinkt tegen de verweerde muren van het toneel.

In de collectie “STAGES” zien we elementen van de hoogtijdagen als van de periode erna. Kostuums, korsetten en de vormen van het theater zelf, zijn bepalende onderdelen van het silhouet. Theaterdoeken vallen asymmetrisch langs het lichaam en ook de ronde vormen van eindeloze fluwelen stoelen worden weerspiegeld. Verval in materiaal en door stof omtrokken stoelknopen, zijn verwerkt in hand bewerkte materialen.

“De grootsheid van een theater waar ooit prachtige stukken zijn opgevoerd in kostuums en grote verhalende decors, afgezet tegen het verval en de melancholische vergetelheid van deze bijzondere ruimtes. De combinatie van zulke uitersten fascineert mij eindeloos,” aldus Esther Dorhout Mees.